Autorka tekstu jest absolwentką ŚAM. Już podczas studiów brała czynny udział w kole naukowym a także odbyła praktykę zagraniczną w Niemczech, na Ludwig – Maximilians – Universitat w Monachium. Pracę zawodową stara się łączyć z rozwojem naukowym. Uzyskała tytuł doktora nauk medycznych z wyróżnieniem, przy Zakładzie i katedrze Dysfunkcji Narządu Żucia ŚAM. Jest autorką i współautorką wielu publikacji naukowych. Uczestniczy w licznych kursach, szkoleniach i sympozjach naukowych w Polsce i za granicą. Odbyła też liczne staże naukowe i praktyczne w renomowanych klinikach uniwersyteckich oraz praktykach prywatnych w Austrii, Niemczech oraz w Szwajcarii. Uzyskała stopień doktora nauk medycznych, tematem pracy była Ocena przyczyn przemieszczenia krążka stawowego bez zablokowania w stawie skroniowo-żuchwowym w obrazie klinicznym i aksjograficznym.
„Odnotowywany w ostatnim czasie znaczny wzrost liczby pacjentów z zaburzeniami czynnościowymi układu ruchowego narządu żucia (urnż) zmusza lekarzy stomatologów oraz lekarzy innych specjalności do poszerzenia wiedzy z zakresu procesów fizjologicznych i patologicznych toczących się w obrębie urnż. Poznanie złożoności struktur wyżej wymienionego układu i jego wzajemnego powiązania morfologiczno-czynnościowego z elementami obręczy barkowej i niższych partii kręgosłupa może ułatwić rozpoznanie objawów jak i postawienie prawidłowej diagnozy dysfunkcji narządu żucia. Zaburzeniom czynnościowym w obrębie struktur narządu żucia relatywnie często ulega kompleks wewnątrzstawowy w postaci głowy żuchwy i krążka stawowego. Nieprawidłowe funkcjonowanie kompleksu krążka stawowego i głowy żuchwy nazwane, przez Weldena i Bella zaburzeniami pracy krążka może sprzyjać zmianie prawidłowego modelu ruchomości żuchwy. Nieprawidłowości te mogą być spowodowane przede wszystkim zmianami w napięciu mięśni skrzydłowych bocznych oraz mogą wynikać z patologicznej adhezji krążka stawowego do powierzchni stawowych lub też gdy prawidłowo zbudowane struktury wykonają ruch daleko przekraczający ich prawidłowy zakres funkcjonowania.
Według niektórych autorów jak Kordass i Engelhardt staw skroniowo-żuchwowy okazuje się miejscem najsłabszego oporu (locus minoris resistentiae). Oznacza to, że anomalie czynnościowe narządu żucia manifestują się relatywnie często objawami ze strony stawów skroniowo-żuchwowych. Dysfunkcje w tych strukturach dotyczą bardzo często zaburzonej pracy kompleksu głowa żuchwy-krążek stawowy z towarzyszącymi im objawami akustycznymi w postaci trzasków i tarcia. Kolejnym zagadnieniem, które należy rozważyć przy analizie zaburzeń w ssż jest ocena wzajemnego przestrzennego ułożenia głów żuchwy w ssż. W celu oznaczenia fizjologicznej relacji wyrostka kłykciowego w dole stawowym należy z jednej strony uwzględnić działanie okluzji jako czynnika wpływającego na znalezienia stabilnego ortopedycznie położenia, a z drugiej strony wykluczyć taką konfigurację zwarciową, która uniemożliwia uzyskanie stabilnej mięśniowo-szkieletowej pozycji żuchwy.
Etiologia zaburzeń kompleksu głowa żuchwy-krążek stawowy może mieć dwojaki charakter. Z jednej strony może być efektem zachwianej stabilności zwarciowej, z drugiej zaś skutkiem nadmiernej aktywności mięśniowej, spowodowanej zazwyczaj nadmiernym czynnikiem stresogennym. Charakterystycznym objawem dyskoordynacji w pracy kompleksu głowa żuchwy-krążek stawowy jest objaw akustyczny w formie trzasku. Jest on wynikiem przemieszczenia się krążka stawowego najczęściej w kierunku doprzednim lub doprzednio-przyśrodkowym w zwarciu nawykowym.
W związku z powyższym uzasadnione wydaje się przeprowadzenie podstawowej diagnostyki czynnościowej narządu żucia u każdego pacjenta przed planowanym kompleksowym leczeniem zachowawczym, protetycznym oraz ortodontycznym. W diagnostyce czynnościowej główną rolę przypisuje się badaniu klinicznemu, które w obecności różnych form zaburzeń wewnątrzstawowych wymaga jednak często uzupełnienia dodatkowymi testami diagnostycznymi. Do testów tych zalicza się między innymi zapis ruchu odwodzenia żuchwy przy pomocy frontografu oraz innych ruchów żuchwy przy pomocy aksjografii. Celem diagnostyki czynnościowej w stomatologii jest ocena narządu żucia w sposób najmniej inwazyjny, uzupełniony odpowiednią dokumentacją medyczną oraz takie zaplanowanie leczenia, które jest adekwatne do stanu pacjenta.”